زندگی کاغذی

سی سال پیش همچین روزی به دنیا اومدم...

نمیدونم امروز آخرین روز 29 سالگی حساب میشه یا اولین روز 30 سالگی...

ولی هرچی که هست شروع یک فصل جدید از زندگیه و خداروشکر میکنم که سی سال فرصت زندگی بهم داد...

چه خوب چه بد گذشت و رفت و باید گذشته رو رها کرد...

امسال چون تولدم مصادف شد با فاطمیه، تولد نگرفتم. ولی پدر بزرگ و مادر بزذگمو دعوت کردم نهار و خودم غذا پختم. اونام کلی افتخار کردن که چه نوه کدبانویی دارن 😂😂😂

تولد خودم و همه آبانیا مبارک🌱❤️

گاهی باید رها کنی و بری
با وجود همه حرف های نزده
با وجود تمام راه های نرفته
و با وجود تمام چیزهایی که فکر میکنی شاید نقطه امیدی بود....
باید رها کرد و رها کردن خودش از بزذگترین توانمندی هاست....

مثلا رها کردن یک رابطه بعد از کلی خاطره

رها کردن آدمی که دوستش داری

رها کردن خودت در گذشته و بازپس گیری خودِ الانت

رها کردن احساساتی که شاید دیگه تجربه شون نکنی....

همه و همه نیازمند یک مهارت و قوت درونیه...